ییلاق قارقالان

قارقالان منطقه ای کوهستانی، ییلاقی و زیبایی در شهرستان ماهنشان استان  زنجان است که در مرز استان زنجان و آذربایجان غربی قرار دارد. همانطور که از اسم این منطقه ی کوهستانی  آشکار است. (قارقالان در ترکی به معنای جایی است که در آن برف دائمی وجود دارد) بخاطر ارتفاع زیاد (تقریبا 3000 متری) بیش از نیمی از  سال در آن برف وجود دارد و مملو از برف هایی است که بصورت یخچال در این منطقه مانده اند.

در قارقالان   بهار در اواخر اردیبهشت آغاز می شود و در اواخر بهار و در اوایل تابستان منطقه، مناظر بسیار زیبایی را می سازد؛ که چشم هر بیننده ی را به سوی خود جلب می کند. برای رفتن به این منطقه  ییلاقی مملوء از زیبایی زمستانی و بهاری، ابتدا باید به روستای "پری" (تقریبا در 150 کیلومتری غرب زنجان)برویم. بعد مسیرمان را به طرف روستای علم کندی که در ارتفاعات قارقالان می باشد  ادامه دهیم 35 کیلومتر فاصله آن هم جاده خاکی داریم. بعد از رسیدن به روستای زیبای علم کندی،2 تا 3 ساعت باید پیاده روی کنیم تا پای کوه های قارقالان برسیم ولی اگر اتومبیل شاسی بلند داشته باشیم یا از اهالی علم کندی کرایه کنیم 40 دقیقه بیشتر راه نداریم. مسیر علم کندی تا پای کوه جزء زیباترین مناطقی است که در استان زنجان میتوان دید. جویبارها و چشمه های فراوان، مسیری مملو از گل وگیاه و انواع گیاهان دارویی مانند کاکوتی،چای کوهی(توکلیجه)گل پر،پونه و بیش از همه ریواسهای بزرگ و خوشمزه.

اینجا سرزمین ریواسها است.گیاهی به نام سوی، شبیه شاخه درخت که پوستش را میکنند و می خورند و به همین خاطر نام سوی(پوستش را بکن) به آن داده اند هم برایمان تازگی دارد. مردمان سرزمین کرد نشین  که از پشت قارقالان برای چیدن همین گل و گیاه آمده اند در این مسیر زیاد دیده میشوند.

 

پای کوه میرسیم . خرداد ماه است و هوا زیاد هم سرد نیست! بالا میرویم به طرف قله. تا به قله برسیم و برگردیم 3 ساعتی طول میکشد. در آن بالا هنوز توده های زیادی از برف باقی مانده. مقداری برف میخوریم. چقدر شیرین است صدای ذوب برفها از زیر توده های برف و جاری شدن جویبارها می آید اینجا را باید سرچشمه رودخانه علم کندی و قلعه چایی دانست که در نهایت به یکی از رودخانه های بزرگ غرب ایران ینی قزل اوزن میریزد. پایین که می آییم بوی خوش غذاهای محلی به مشام میرسد و چایی که در اجاق قلقل میکند صفای دیگری دارد.

قارقالان مراتع فوق العاده ای برای دامها در فصل تابستان است و بخاطر همین غنای مراتع، محصولات لبنی عالی دارد بخاطر همین مراتعش، هر ساله تابستانها چندین روستا از روستاهای شهرستانهای ماهنشان، هشترود و میانه(مانند روستاهای انجمن، رجعین، طوق و...)برای چرای دامهایشان به اینجا می آیند و تابستان را در اینجا می مانند در واقع این روستاها، زندگی نیمه کوچ نشینی دارند و برخی از آنها 20 روز در راهند تا به قارقالان برسند. هر یک از این روستاها سهمیه ای از نظر تعداد دامهایش دارد چند هزار دام در تابستان در این مناطق به چرا مشغولند و چوپانانی که بانواهای سنتی خود صدای دلنشینی را در منطقه سر میدهند که گوش انسان خسته از مدرنیسم را به آرامش دعوت میکند.